Iedereen heeft de laatste tijd de mond vol van prijsstijgingen en inflatie. Om allerlei redenen vliegen zowat alle prijzen ongekend hard omhoog.
Ook voor de ambachtelijke ijsbereiders betekent dit dat scherp inkopen en nauwkeurig calculeren belangrijker is dan ooit tevoren. Een verhoging van de verkoopprijs voor een bolletje schepijs is dan ook onontkoombaar.
Ik spreek de laatste tijd regelmatig ondernemers die bang zijn om die prijzen aan te passen. Vaak hoor ik de opmerking dat de kostprijsstijging slechts een fractie van de verkoopprijs behelst. Deze ondernemers zou ik graag duidelijk willen maken dat niet alleen de grondstoffen, maar ook zaken als energie, personeel, verpakking et cetera de pan uit rijzen.
Uiteindelijk gaat het om het totaalplaatje. Omzet alleen brengt niets. Het gaat om wat er onderaan de streep overblijft.
Onze vereniging is de afgelopen periode herhaaldelijk benaderd door diverse media die aandacht aan onze branche wilden besteden. Verschillende keren hebben we in de schijnwerpers gestaan. Uiteraard ook met vragen over de prijsstelling van onze ijsjes maar we hebben toch zeker ook kans gezien om de branche positief naar voren te brengen. Ik ben van mening dat we als vereniging alle mogelijke momenten moeten benutten om landelijk op een positieve manier met de consument in contact te komen.
Tot slot nog even dit: wees niet bang om voor een goed product een passende prijs te vragen. Doe geen concessie aan de kwaliteit door te besparen op de grondstofprijs. De consument wil vooral genieten van een lekker en vers bereid ijsje. Hij zal een verhoogde prijs accepteren, als het product maar lekker is.
Duur is een relatief begrip. Als mogelijke referentie kun je altijd met een schuin oog kijken naar de Magnum. Een product dat wel koud is, niet lekker is en in elk geval niet vers. Toch wordt het volop verkocht voor rond de 3 euro. Waar hebben we het dan over?