Heel toevallig – ik kijk eigenlijk nooit voetbal - keek ik naar de kwartfinale van de Champions League tussen Atlético Madrid en Barcelona. Al snel ging mijn aandacht uit naar de coach van Atlético. De van oorsprong uit Argentinië afkomstige Diego Simeone. Bijgenaamd El Cholo, de schurk. Rennend langs de zijlijn, met zijn armen heftig heen en weer bewegend, riep hij de supporters van zijn club op om van zich te laten horen. Verder reageerde hij - gedurende de hele wedstrijd - verontwaardigd en schijnbaar agressief op alle beslissingen van de scheidsrechter die hem onwelgevallig waren.
Dit zette hij kracht bij richting de vierde man. De scheidsrechter moest daarom regelmatig naar hem toekomen om hem te kalmeren en hem aan te spreken op zijn gedrag. Beroepshalve vraag ik mij af of Simeone bewust is van zijn gedrag en het mogelijke effect hiervan op de beslissingen van de scheidsrechter. Probeert hij bewust de beslissingen van de scheidsrechter te beïnvloeden?
Of is zijn gedrag louter en alleen gebaseerd op emotie. Ik denk dat emotie de overhand heeft. Naar mijn stellige overtuiging laat Simeone zich volledig leiden door zijn emoties en is hij niet altijd in staat deze te reguleren. Het overkomt hem grotendeels en hij is waarschijnlijk niet bij machte om het te controleren. Hij wordt dan volledig overmand door zijn emoties. En hij is zich hiervan op het moment zelf niet bewust. Het kan hem waarschijnlijk ook helemaal niets schelen. Hij voelt zich benadeeld en dat moet stoppen. Hij wil de scheidsrechter in zijn voordeel laten fluiten. Hij wil met zijn gedrag de scheidsrechter beïnvloeden. Het is de vraag of de manier waarop hij zich gedraagt hiervoor het meest effectief is.
Het effect van Simeone’s emotionele uitspattingen is sterk afhankelijk van de scheidsrechter. De één zal in zijn voordeel gaan fluiten, de ander in zijn nadeel. Een scheidsrechter die emotioneel in balans is, zal in alle gevallen objectief blijven fluiten. Hij herkent en erkent zijn eigen emotie en is in staat deze te managen, te controleren en te beheersen. Hij is in staat zijn eigen reactie te kiezen en is daarmee instaat om effectief – dus neutraal – te blijven fluiten. Als Simeone emotioneel intelligent is kan hij zich volledig verplaatsen in de scheidsrechter en is hij in staat het hierbij passende en effectief gedrag te vertonen. Dit lijkt niet altijd zo te zijn. In 2014 werd hij nog – wegens wangedrag – van het veld gestuurd. Er volgende een schorsing van acht wedstrijden is. Voor Simeone is er een hoop emotionele intelligentie te ontwikkelen.
Emotionele intelligentie bestaat uit een combinatie van: Zelfinzicht (Het vermogen om je eigen emoties te begrijpen en te herkennen en de impact die dit heeft op het succesvol omgaan met anderen), Sociaal inzicht (Het vermogen om de emoties van anderen te herkennen en te begrijpen en je in de ander te kunnen verplaatsen: empatich vermogen), Zelfmanagement (Het controleren en beheersen van je emoties en je zelfinzicht om zo flexibel en effectief te kunnen blijven handelen) en Sociale vaardigheden/relatiemanagement (Het succesvol managen van de interactie met anderen door zelfkennis en de mogelijkheid je te verplaatsen in de emoties van anderen).
Onderzoek (Carmeli 2003) heeft aangetoond dat managers met een sterk ontwikkelde emotionele intelligentie succesvoller zijn dan zij die dit minder hebben ontwikkeld. Ditzelfde geldt voor mensen die werkzaam zijn in commerciële beroepen. Degene met frequente klantcontacten zoals marketingmedewerkers, salesmanagers en verkoopmedewerkers. Het gaat erom dat wanneer u mensen wilt beïnvloeden - iets van iemand gedaan wilt krijgen - emotionele intelligentie u succesvoller maakt in het bereiken van uw doelen. Effectiever en succesvoller handelen in relaties met anderen; daar gaat het hier om. Hoe goed is uw emotionele intelligentie en dat van uw medewerkers ontwikkeld? Raakt u altijd de juiste snaar bij uw medewerkers en uw klanten?